کیمیاگر افسانه نرگس را میشناخت ، جوان زیبارویی که هر روز به کنار دریاچه میرفت تا زیبایی خود را در آن تماشا کند. او چنان شیفته تصویرخود شده بود که روزی به درون دریاچه افتاد و غرق شد. در جایی که او به آب افتاده بود گلی زاده شد که آنرا نرگس نامیدند
اما اسکار وایلد داستان را این چنین به پایان نمیبرد . او میگوید وقتیکه نرگس مرد، اوریادها – الهه های جنگل – به کنار آن دریاچه آب شیرین آمدند ، آنها دریافتند که دریاچه تبدیل به یک مخزن آب شور گشته است
اما اسکار وایلد داستان را این چنین به پایان نمیبرد . او میگوید وقتیکه نرگس مرد، اوریادها – الهه های جنگل – به کنار آن دریاچه آب شیرین آمدند ، آنها دریافتند که دریاچه تبدیل به یک مخزن آب شور گشته است
اوریادها پرسیدند : چرا میگریی؟
دریاچه پاسخ داد : برای نرگس میگریم
اوریادهای گفتند : این ما را اصلا" شگفت زده نمیکند. با آن که ما همواره در میان جنگل در پی اش بودیم ، تنها تو میتوانستی از نزدیک زیبایی اش را تماشا کنی
اوریادهای گفتند : این ما را اصلا" شگفت زده نمیکند. با آن که ما همواره در میان جنگل در پی اش بودیم ، تنها تو میتوانستی از نزدیک زیبایی اش را تماشا کنی
دریاچه پرسید : مگر نرگس زیبا بود؟
اوریادها شگفت زده پاسخ دادند : چه کسی بهتر از تو میتوانست این حقیقت را بداند؟ در هر حال او هر روز در کناره های تو خم میشد
من برای نرگس میگریم اما هرگز در نیافته بودم که نرگس زیباست . برای نرگس می گریم چون هر بار که او به رویم خم میشد میتوانستم در اعماق چشمانش بازتاب زیبایی خود را ببینم
کیمیاگر گفت چه داستان زیبایی
اوریادها شگفت زده پاسخ دادند : چه کسی بهتر از تو میتوانست این حقیقت را بداند؟ در هر حال او هر روز در کناره های تو خم میشد
من برای نرگس میگریم اما هرگز در نیافته بودم که نرگس زیباست . برای نرگس می گریم چون هر بار که او به رویم خم میشد میتوانستم در اعماق چشمانش بازتاب زیبایی خود را ببینم
کیمیاگر گفت چه داستان زیبایی
**********************
L'Alchimiste connaissait la légende de Narcisse, ce beau jeune homme qui allait tous les jours contempler sa propre beauté dans l'eau d'un lac: Il était si fasciné par son image qu'un jour il tomba dans le lac et s'y noya: a l'endroit où il était tombé naquit un fleur qui fut s'appelait narcisse.
Mais ce n'était pas de cette manière qu'Oscar Wilde terminait l'histoire.
Il disait qu'à la mort de Narcisse les Oréades divinités des bois étaient venues au bord de ce lac d'eau douce et l'avaient trouvé en urne de larmes amères.
Pourquoi pleures-tu? Demandèrent les oréades.
_ je pleure pour Narcisse, répondit le lac.
_ Voilà qui ne nous étonne guère, dirent-elles alors. Nous avions beau être toutes constamment à sa poursuite dans les bois, tu étais le seul à pouvoir contempler de près sa beauté.
_ narcisse était donc beau? demanda le lac
_ oui, mieux que toi, pouvait le savoir? répliquèrent les Oréades surprises. C'était bien sur tes rives tout de même; qu'il se penchait chaque jour!
_ Je pleur pour Narcisse, mais je ne m'étais jamais aperçu que Narcisse était beau. Je pleure pour Narcisse parce que chaque fois qu'il se penchait sur mes rives je pouvais voir, au fond de ses yeux, le reflet de ma propre beauté.
‹‹ Voilà une bien belle histoire ››, dit l'Alchimiste.
**********************
The alchemist knew the legend of Narcissus, a youth who knelt daily beside a lake to contemplate his own beauty. He was so fascinated by himself that, one morning, he fell into the lake and drowned. At the spot where he fell, a flower was born, which was called the narcissus.
But this was not how the author of the book ended the story.
He said that when Narcissus died, the goddesses of the forest appeared and found the lake, which had been fresh water, transformed into a lake of salty tears.
"Why do you weep?" the goddesses asked.
"I weep for Narcissus," the lake replied.
"Ah, it is no surprise that you weep for Narcissus," they said, "For through we always pursued him in the forest, you alone could contemplate his beauty close at hand."
"But…was Narcissus beautiful?" the lake asked.
"Who better than you know that?" the goddesses said in wonder. "After all, it was by your banks that he knelt each day to contemplate himself!"
The lake was silent for some time. Finally, he said:
"I weep for Narcissus because, each time he knelt beside my banks, I could see, in the depths of his eyes , my own beauty reflected."
"What a lovely story," the alchemist thought.
